Geschreven door Katja van Doula Enzo
Welkom klein meisje💖
Het was begin juli dat ik in het midden van de nacht gebeld werd. Vliezen gebroken. Plop. Net als de vorige keer. Er waren nog geen weeën, dus we spraken af dat we nog zouden proberen te slapen.
De ochtend gaf weeën zonder regelmaat en na het ophalen van hun eerste meisje viel het vrijwel helemaal stil. Logisch en niet erg. Komt vanzelf wel weer op gang. Rond 13.00 besluiten we samen dat ik jullie kant op kom. Even kijken en voelen hoe het met jullie gaat. Ik zie wat onrust en nadat we samen geland zijn en je gewend bent aan mijn aanwezigheid bied ik je Reiki aan. Ja, dat wil je wel. Relaxed zittend op een yoga bal sta ik achter jou en houd met mijn beide handen je hoofd vast. Je leunt tegen mij aan, vangt af en toe een wee op en de energie die ik je geef stroomt.
Samen ontdekken we dat er nog een fikse blokkade zit die belemmert dat jouw lijf zich over kan geven aan de bevalling. Papa staat volledig in zijn kracht en regelt dat deze blokkade opgelost wordt. Fijn! Dat geeft rust! Ik geef jullie de tip om samen naar buiten te gaan om te wandelen en te bewegen. Dat doen jullie. Na een half uurtje zijn jullie weer terug. Giebelend en wat uitgelaten. De oefeningen op stenen hebben plezier gegeven, maar nog geen sterkere weeën Okay, dat is voor mij een seintje dat ik jullie mag verlaten. Even echt samen, echt alleen. In alle rust, zonder druk en zonder verwachtingen. Tot later!
Thuis krijg ik de gelegenheid om te eten, wat ontspanning te nemen en weer op te laden. Totdat ik alweer een telefoontje krijg. Er zijn met regelmaat flinke weeën. Ik schiet de auto in en ga. Tweede kindje in 1,5 jaar kan snel gaan en de afstand is een uur rijden.
Ik kom binnen en kijk en voel wat ik zie. Dit gaat heel snel! De verloskundige en kraamzorg zijn ook onderweg. Fijn. Het bevalbad is nog vol aan het lopen. Maar er is geen tijd meer. Snel leg ik wat spullen klaar voor de verloskundige. Ze wil in bad. Kan dat, vraagt ze. Ja, natuurlijk! Als ik de geluiden hoor die ze maakt tijdens een wee krijg ik het warm. Ze geeft volledige ontsluiting aan. En dat vertel ik. Papa begint te stralen. Mama moet even wennen en schakelen. Ze voelt het wel, maar er is nog geen verloskundige. Nee, ik weet het… Ik hoor persdrang. Kijk de papa aan en zeg dat ze het zelf gaan doen. Er is geen keuze. Papa vertrouwt volledig! Er komt weer een wee en het hoofdje wordt geboren. Mama vindt het even spannend en vraagt wat ze moet doen. Ik zeg dat ze rust mag nemen en dat er vanzelf een volgende wee zal komen die het lijfje geboren laat worden. Billen goed onder water houden en dan kan je zo je baby aanpakken. En ja, daar is ze! Tijdens een krachtige wee wordt ze volledig geboren. Ik zie dat de navelstreng om het halsje zit en wikkel deze af. Kijk! Pak haar maar! Jullie meisje💖
Wat een ontlading… Bij iedereen. Wat was dat spannend. Ongelooflijk! Maar zo goed gegaan🙏 De papa heeft geen moment angst gekend. Was vol vertrouwen. Mama ook, maar zij voelde ook tegelijkertijd hoe snel alles ging en dat vroeg om bevestiging hoe goed ze het deed. Hoe fantastisch zij aan het baren was! Werkelijk waar, het was pure magie wat daar gebeurde💜 Mama zat nog heerlijk in bad met haar baby en papa aan haar zijde toen de verloskundige en de kraamzorg binnen kwamen. Zij werden begroet door een tevreden baby met haar ouders nog steeds in extase.
Een prachtige bevalling en de geboorte van een mooi en tevreden meisje💖
Magic could happen✨💫